De rook is opgetrokken.

Sinds dit weekend is de rook opgetrokken, langzaam maar zeker sta ik weer rechtop en meer vastberaden dan ooit om door te gaan een nieuwe Les Pourettes zal er komen.

Ik kijk naar alle mogelijkheden die er zijn maar vooral de financiële mogelijkheden.
Die situatie is zorgwekkend, geen inkomen deze winter van aanbetalingen en de makelaardij is te jong om genoeg op te leveren.
Goed nieuws is dat ik een geaccepteerd bod op een huis heb maar voordat de hypotheekaanvraag en het bij de notaris is gepasseerd zijn we 2 of 3 maanden verder.

Bij het bedenken van een nieuwe plek speelt geld (helaas) een grote rol, de banken lenen niets zonder inkomen en zo ontstaat langzaam het idee om een crowdfunding op te zetten.
Hoe werkt dat?
Kun je zomaar geld vragen en bovenal kan ik zomaar geld vragen voor mijzelf?
Ik heb geen goed doel,  gelukkig geen ernstige ziekte, geen zielige honden en als je de crowdfundsites bekijkt speelt gunnen een hele grote rol.
Pff ik vind dit een ding, puur op gun factor, beangstigend ook.

Wat weegt nu zwaarder dat speelt continu door mijn hoofd, mijn trots opzij zetten en voor het eerst in mijn bestaan echt om hulp vragen of dit niet doen en dan ?
Ja en dan?

Ik kan mijn geen leven meer voorstellen zonder vakantiegangers, zonder lange tafels vol eten, zonder spelende kinderen of fijne gesprekken met mensen die je net kent.
Ik heb zo ontzettend genoten van mijn campingleven dat ik niet anders kan dan mijn trots opzij te zetten en serieus met een crowdfunding aan de slag ga.

Gelukkig heeft zus Sas wat goede informatie opgestuurd en nu is het allemaal redelijk duidelijk.
Het is te doen, het is haalbaar!
Een nieuwe Les Pourettes kan er komen, een nieuw oud huisje wordt misschien wel opgeknapt.
En ik? Ik heb me in drie weken niet zo goed gevoeld.

Op naar de volgende stap, dus wordt vervolgd.

xx