Zoeken!

Nog 4 maanden dan moet ik iets anders gevonden hebben en daarbij zoek ik ook financierders, 450 mailtjes verstuurd wat in totaal een kleine 10.000 euro heeft opgeleverd tot nu toe, de obligaties die 2% rente opleveren zijn het meest gewild.
Ik voel iets van teleurstelling ik had verwacht dat er meer mensen een kleine donatie zouden doen, dit zet me ook aan het denken het doet mij even wankelen.
Gelukkig zijn er ook echt super mooie en goede reacties en acties en worden spullen te koop aangeboden er worden foto's verkocht en dat allemaal voor mij! Zo lief.

Ik wik en weeg, het is druk in mijn hoofd en ik heb nog maar 4 maanden.

Ik ga kijken naar dit huisje.

Hier vlakbij, super schattig en landelijk gelegen, daar aangekomen is het eigenlijk een ruïne, er is geen water of elektriciteit dat moet dan aangelegd worden, de vraagprijs is hier veel te hoog voor dus op naar de volgende.

Binnen aangekomen..............................

Ik zoek weer vrolijk verder, nou ja vrolijk, ik zie een prachtige oude hangar verloren in het land staan, achterhaal de naam van de eigenaresse en ga bij haar langs, het huis staat leeg, de buren weten niet waar ze is en voorlopig houdt ook die zoektocht op.

Tijdens de koffie bij vrienden bieden ze mij indien nodig een sta-plek voor een caravan aan en dat geeft lucht, het gevoel dat ik en de dieren niet ergens op drie hoog komen maar in ieder geval een plek hebben doet mij verschrikkelijk veel goed.

Voor mijn gevoel heb ik nu tijd om te zoeken naar wat ik echt wil om een mooie doorstart te maken.

Ondertussen loopt de crowdfunding door en zoek ik door, echt het komt goed maar het heeft misschien iets meer tijd nodig dan ik wil en daar moet ik het mee doen.

Voor geïnteresseerden volg deze link.

https://documentcloud.adobe.com/link/track?uri=urn%3Aaaid%3Ascds%3AUS%3A06761e66-cff1-45c4-a3f1-e08d69a69d83

Voor mensen met ideeën laat het horen, ik kan wel een helpende hand gebruiken.

 Keep the faith.

Doorbijten.

Het is mijn mantra geworden, nog even doorbijten.
Ik zeg het een paar keer per dag tegen mezelf, ik heb geen keus, ik ben moe en bij vlagen verdrietig maar ik moet nog even doorbijten.
Ieder huis wat rond de 50.000 euro kost in de buurt heb ik gezien, allemaal worden ze afgekeurd, ik besef me dat ik zoek naar waar ik nu woon, de verbintenis met deze plak is zo groot ik moet er afstand van nemen.
Groeien is ook loslaten.
Sinds dat besef er is gaat het beter, ik onderzoek wat ik nu echt wil, een plek waar ik alleen nog maar tussen 6 plankjes weg ga.
De huizen in die prijsklasse zijn nog net geen bouwvallen, of loopt een weg langs, of er zijn teveel buren of ze bestaan niet, lok advertenties van makelaars zijn vrij normaal in Frankrijk.
Ik besluit geen huis meer te zoeken maar een plek, een terrein.

Ondertussen loopt het contact met Chris van STOA heel erg goed, hij heeft verstand van crowdfunding en van geld, ik heb hem op dit moment nodig voor zijn know-how maar ook om mij zo nu en dan moed in te spreken, de paniek weg te halen. Ik ben hem daar dankbaar voor en zeg tegen mezelf, nog even doorbijten.

Er zijn veel (oude) vrienden die als een deken van liefde voor me zijn dat doet me goed, ik heb het nodig, ik heb hun nodig.

Ik onderzoek van alles, wat kost een elektriciteitsaansluiting, wat kost een terrein, wat kost een stacaravan en ga zo maar door.
Langzaam ontstaat er een beeld, een begroting en een nieuwe toekomst.

Morgen naar de gemeente, ze willen graag helpen en dat kunnen ze nu door een terrein te vinden.
Nog even doorbijten.

Ondertussen, wees lief voor elkaar.

De rook is opgetrokken.

Sinds dit weekend is de rook opgetrokken, langzaam maar zeker sta ik weer rechtop en meer vastberaden dan ooit om door te gaan een nieuwe Les Pourettes zal er komen.

Ik kijk naar alle mogelijkheden die er zijn maar vooral de financiële mogelijkheden.
Die situatie is zorgwekkend, geen inkomen deze winter van aanbetalingen en de makelaardij is te jong om genoeg op te leveren.
Goed nieuws is dat ik een geaccepteerd bod op een huis heb maar voordat de hypotheekaanvraag en het bij de notaris is gepasseerd zijn we 2 of 3 maanden verder.

Bij het bedenken van een nieuwe plek speelt geld (helaas) een grote rol, de banken lenen niets zonder inkomen en zo ontstaat langzaam het idee om een crowdfunding op te zetten.
Hoe werkt dat?
Kun je zomaar geld vragen en bovenal kan ik zomaar geld vragen voor mijzelf?
Ik heb geen goed doel,  gelukkig geen ernstige ziekte, geen zielige honden en als je de crowdfundsites bekijkt speelt gunnen een hele grote rol.
Pff ik vind dit een ding, puur op gun factor, beangstigend ook.

Wat weegt nu zwaarder dat speelt continu door mijn hoofd, mijn trots opzij zetten en voor het eerst in mijn bestaan echt om hulp vragen of dit niet doen en dan ?
Ja en dan?

Ik kan mijn geen leven meer voorstellen zonder vakantiegangers, zonder lange tafels vol eten, zonder spelende kinderen of fijne gesprekken met mensen die je net kent.
Ik heb zo ontzettend genoten van mijn campingleven dat ik niet anders kan dan mijn trots opzij te zetten en serieus met een crowdfunding aan de slag ga.

Gelukkig heeft zus Sas wat goede informatie opgestuurd en nu is het allemaal redelijk duidelijk.
Het is te doen, het is haalbaar!
Een nieuwe Les Pourettes kan er komen, een nieuw oud huisje wordt misschien wel opgeknapt.
En ik? Ik heb me in drie weken niet zo goed gevoeld.

Op naar de volgende stap, dus wordt vervolgd.

xx

Ik vertrek opnieuw.

In gedachten ga ik terug naar 2007, je was ziek en ging dood.
Mijn moeder en mijn beste vriendin in drie weken was het voorbij, je liet ons gaan maar ook jouw mooie huisje in Frankrijk, een plek waar we 20 jaar lang op vakantie, ook toen we allang niet meer onder één dak woonden.
We hebben er gepraat, gelachen, gewandeld, gezwommen en ik heb er mijn grootste liefdesverdriet overwonnen.
In de pure wanhoop van dit verdriet verkochten we het huisje, we wisten en konden niet beter op dat moment.

Ik ben er 5 jaar later teruggegaan, kon het huren en ben er Camping Les Pourettes begonnen samen met een erg goede vriendin.
Levens veranderen en vriendschappen ook, dit is spijtig maar ook de loop van het leven.
De laatste paar jaar doe ik het alleen, met veel liefde en plezier en nu is het over!
Niet mijn keus, wel mijn beslissing, ik ga een oplossing zoeken en een manier om toch weer een mooi plekje te creëren zoals mijn moeder ooit heeft gedaan.

Het is mij teveel geworden door allerlei omstandigheden die mee veranderd zijn.

Gelukkig ben ik in april begonnen als makelaar dat gaat de goede kant op maar heeft nog tijd nodig om zich verder te ontwikkelen, ik zit in ieder geval dicht bij het vuur.

Langzaam vormt er een nieuw plan.
En komt er een nieuwe Les Pourettes, kleiner en overzichtelijker.

Via deze blog ga ik jullie op de hoogte houden.